İnsan hakları!

“Bu benim vasiyetimdir. Canım anneciğim! Senden benim güzel gülüşlerimi hatırlamanı ve yatağımı olduğu gibi bırakmanı istiyorum. Ve sen ablacığım! Arkadaşlarıma de ki: “O açlıktan öldü…” Ve sen ağabeyciğim! Üzülme; ama ikimiz birlikte, “Biz açız…” dediğimiz hatırla. Ey ölüm meleği! Acele et ve ruhumu al ki, artık cennette yemek yiyeyim. Ben çok açım. Ve ey ailem! Benim için korkmayın. Ben sizin yerinize de cennette yiyebildiğim kadar çok yiyeceğim.”

***

Sayın okur,
İnsanları hakları konusunda maruzatım bu kadar olup, bir yerlerden bulacağın İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi'ni ve Çocuk Hakları Sözleşmesi'ni okumanı ve hangi maddesinin, yukarıdaki mektubun hangi harfine denk düştüğünü hesaplamanı dilerim.
Mektubu ben yazmadım. Bu mektup, Suriyeli mülteci bir kız çocuğunun, ölmeden az önce yazdığı vasiyettir. Sıkılmayalım diye bir de resim çizmiştir. Nereden bilsin, insanlığın sıkılma, utanma, arlanma diye bir derdinin artık olmadığını…
Bir çocuğa bunları yazdırıp, bu resmi çizdiren insanlığın, İnsan Hakları Günü kutlaması başka nasıl açıklanabilir?
İnsanlık…
Daha fazla yazamayacağım! Çünkü her harf, bu yüzsüzlük cehenneminde, o tabuta çakılmış bir çividir. Başka bir şey değil!