Törende ödül alanlardan biri Aleyna Tilki'ydi.. Sıradan bir dinleyici olarak sesini de yorumunu da seviyorum ama nedense bu küçük kızı hep bir kaygıyla izliyorum. Ödülünü aldıktan sonra yaptığı konuşma “anlayan beri gelsin” türündendi. Şöyle ki;
“Beni biraz üzen biraz yoran bir hayatım oldu. Ama mutluluğun da en dibini tatdım. Ne kadar üzülsem de, ne kadar yorulsam da hep pespembe Aleyna Tilki vardı. Beni 14 yaşında iken tanıdınız ama ben hiç çocuk olmadım. O yüzden Aleyna Tilki olmayı o kadar çok sevdim ki, çocuk olmak istediğimde pembe giymek istediğimde kendime o karakteri yarattım. Ve kendimden kaçmak istediğimde sokağa çıktım ve pespembe Aleyna Tilki oldum. Yaşıtlarım gibi saçmalayabildim. Bunu kariyerime borçluyum. Her zerremde hissettiğim zulmü de mutluluğu da gösterme zamanı geldi artık... Aleyna olmaya karar verdim!.”
Daha önce de yazmıştım; Hem iş hem özel yaşamında profesyonel ellerin desteğine ihtiyacı var bu çocuğun.
Anı yaşa, gelecekle savaşma!
Sadece rakam değişecek diye, her yaklaşan 31 Aralık'ı heyecanla bekleyenleri yadırgamam ama aynı ruh halini de paylaşmam.
Yeni yıla dair yapılacaklar listesi çıkaranlara içimden hep şöyle seslenirim:
“Meramın, azmin olsun... Yayılma... Yeni yıldan medet umma... İstediğin- istediklerin her neyse gayret et, çaba göster, çalış. Hayal kurmak yaşamın vazgeçilmezi. Ama kuru kuruya imkansızı düşleme, mutsuzluğa davetiye çıkarma.”
Psikolog Selin Karabulut ne güzel diyor; "Gelecek zamanla savaşmayın, anı yaşayın..." Sonra da devam ediyor:
"Geçmişin izleri, deneyimler, travmalar, yaşanılan her şey bugünkü bizi biz yapan şeylerdir. Gelecek kaygısı herkeste farklı miktarlarda vardır. Önemli olan geçmişte yaşanılanlardan öğrenmek, değiştirmek dönüştürmek, stratejiler belirlemektir. Bunu iyi yapabilen kişiler, gelecek için çok daha az kaygılanacaklardır. Yaşadığımız ana konsantre olabilmek önemlidir.”
