Öğretmenler günüyü geçtiğimiz Cuma günü. Girişini, gelişmesini yazdığım yazımın son kontrolü kalmıştı bugün yayına vermeden. Ama bugün çok sevdiğim, Türkiye’nin son Köy Enstitülü öğretmenlerinden biri olan Cimi Dede’yi kaybettiğimiz haberiyle uyandım. Boğazım düğüm düğüm. Çocukluğuma dair ne varsa tek tek gidiyor. Hatıramda daktilo sesi, o sert görünen ama güldü mü içini ısıtan, hayatla ilgili birçok şey öğrendiğim Cimi Dede’m. Nereden dedem? Kızı benim ikinci annem Hayat Teyzem...
Şimdi veda zamanı…
Size sonrasında bu ülkenin Köy Enstitüleri’nden çıkan öğretmenlerine neden ihtiyacımız var Mehmet Dede üzerinden anlatacağım.
Hoş çakal Cimi Dede.
