Üniversite yıllarından bu yana yaptığım işler ve hobilerim nedeniyle hep popüler bir adam oldum. Dolayısıyla etrafımda çok insan vardı. Bu nedenle sanırım, insanların yaklaşımlarını bir süredir daha iyi analiz edebiliyorum. Birçoğuna göre yaptığım işler ve yürüttüğüm sosyal sorumluluk projeleri hep saçma geldi. Çünkü başkalarına göre sürdürdüğüm her işten para kazanmalıydım. Birilerine yardımımın dokunmasının onlar için bir anlamı yoktu. Mesela kitap yazıp buna zaman harcıyorsam karşılığını mutlaka almalıydım. Yoksa niye yazıyordum ki! Hele ki birine yazdığım kitaptan hediye ediyorsam vah halime..."Neden hediye ediyorsun ki, gidip kitapçıdan alsın!" Alsın tabii ama ben o kişiyi seviyorum ve ona hediye etmek istiyorum. Hemen arkadan gelen soru ise genelde, "Neden seviyorsun?" ya da "Neyini seviyorsun?"
Seviyorum ve bu soruların anlamsızlığına şaşırıyorum...
Oysa onlara göre, bir çıkar, bir menfaat, bir ilişki, bir neden olmalı birbirini sevmek için...
Bu yüzden günümüzde ilişkiler gelecek vaat eden adaylar üzerinde yürüyor, evlilikler şirket kurar gibi yapılıyor. Aşk ya da sevgiden çok, adamın veya kadının kazançları, mal varlıkları daha önemli.
Zamanın birinde bir kız arkadaşımla bir yerde oturduk bir şeyler yiyoruz, bana şöyle bir cümle kurdu, "Erkeklerle kadınlar bence eşit değil. Bu yüzden bundan sonra benimle bir araya gelmek istiyorsan hesapları sen ödemelisin."
Başta şaka yapıyor sandım ama sonra dalga geçmediğini anladım. Daha sonra aklıma eski kız arkadaşımın ayrılık konuşması sırasında 8 aylık ilişki içinde bir kez ödediği hesabı başıma kakması geldi. Gerçi gelip daha sonra yaptıklarından dolayı özür diledi ama olsun, ağzından çıkmıştı bir kere.
***
Şu sözü severim: "Küçük insanlar, küçük hesaplar yaparlar."
Hayata bu şekilde baktıkları için böyle insanlar başka ilişkileri de hemen etiketlerler. Etikete kendi mutsuzluklarını da yapıştırmayı unutmazlar. Diyelim ki yeni evlenen bir çift gördüler, "Adam zengin tabii..." ya da "Kız güzel de ondan" veya "Çocuğun kariyeri harika"... Ve hemen ardından, "Keşke ben de zengin bir koca / kadın bulsam."
Onlara göre iki kişinin birbirini gerçekten sevme ihtimalleri yoktur.
Böyle insanların birçoğu hayvan sevgisini “yalnızlığımı gidersin” diye, doğa sevgisini “meyvesinden reçel yaparız” diye, evlat sevgisini “yaşlanınca bize bakar” diye, eş sevgisini “evde bir nefes olsun” diye yaşamaya çalışırlar. Bunlardan çok var ama ne yazık ki hepsi sahte, gerçek sevgi yok...
Oysa beklentisiz ve gönülden yaptığın her şey karşılığını bulur. Diğerleri arasında kendini gösterir ve yaşantını aydınlatır. Sevgi sözcükleri duyan çiçekler bile daha güzel açmıyorlar mı? İnsanlar sevdikleri işte daha mutlu olmuyorlar mı?
***
Evinizin bir yerlerine küçük hediyeler ya da adınıza yazılmış şiirler, sevimli notlar saklayan biri çıkmadıysa karşınıza, sizin için saatlerce bıkmadan usanmadan yol alan biri olmadıysa hiç hayatınızda, bir kediden daha çok sevilmediyseniz, siz uyuyana kadar telefonu kapatmayan birine denk gelmediyseniz, vazgeçilmediyse herhangi bir şeyden sizin için, sınırlar kaldırılmadıysa, prensipler ezilmediyse, sizsiz tatil planları yapıldıysa, rakı sofrasının yerini tutmadıysanız ve siz uzaktayken nasıl olduğunuz merak konusu olmadıysa kendinizi sevilmiş saymayın...
Ve karşınıza gerçekten sevdiğiniz biri çıkarsa, bunu ona göstermekten çekinmeyin. Herkesin gerçeklere ihtiyacı vardır...
