Seçim bitti değil mi?
Bu sorunun yanıtını
Hepimiz evet diye veriyoruz.
Peki öyleyse,
Bu tedirginlik, ürkeklik niye?

Belirli bir tehdit sonunda,
Uyarı bir tepki olarak,
Ortaya çıkan mekanizmaya,
Bilimde korku adı veriliyor.

Evrensel bir duygudur korku,
Dini, dili, cinsiyeti yoktur.
Herkes bilerek ya da bilmeden,
Çeşitli korkulara kapılabilir.

Korku ve beraberinde,
Yaşadığımız bir başka duygu vardır.
Yine bilim insanlarına göre,
Bu duyguya da tepki denir.

Demek ki korkan insan,
Aynı zamanda tepki verir.
Verdiği tepkinin nedeni,
Korkusuna direnebilmektir...

Korkuya karşı tepkinin,
Verilmediği tek bir an vardır.
O da aşırı korkuya yol açan
Terör gibi dondurucu olaylardır...

Korkan insanın içinde,
Aynı zamanda sevinç ve üzüntü,
Öfke ve nefret de oluşur,
Kontrol edebilen uygar insandır.

Tüm ömrünü korkarak geçiren,
Hazır olmamaktan korkan,
Doğru olmamaktan korkan
Hatta olması gerektiği gibi,
Olamamaktan korkanlarımız vardır.
Peki bu hepimize ne getirir?
Aslında hiçbir şey getirmez...

Yaşayarak görüyoruz ki,
Seçim sonuçları da,
İçimizdeki korkuları depreştirdi.
O yüzden biraz da tepkiliyiz...

Hiç kuşku yok ki,
Bu korkuyu yenecek tek şey,
Hukukun üstünlüğüdür,
Eşitliktir, güvendir...

Hepimiz evimizde huzurlu,
İşimizde korkusuz,
Geleceğimizden umutlu,
Hayat sürmek istiyoruz...

Korkularınızı ben dillendireyim.
Ben de endişeliyim.
Kaçıncı balkon konuşmasıdır,
Hep birlik denmesine rağmen,
Hukuksuzluğun arttığını yaşadım.
Hala aynı sorularla yaşıyorum.

Bütün bu korkuların,
Endişe ve öfkenin,
Öldürmemesi gereken,
Tek bir duygumuz var.
Onun da adı umut...

Kendimizden, ülkemizden,
İnsanımızdan, gelecekten,
Umudu kesersek eğer,
Kendi zindanımızı yaratırız,
Kendi gardiyanımız oluruz...

Umut gülebilmektir acıya,
Hala görmektir ufukları,
Umut devrimdir içimizdeki.
Umut kavgadır, inattır çaresizliğe,
Umut hayattır, nefes almaktır.

Umut, pençeler boğazındayken,
İnadına soluk alıp vermektir.
Umut şükürdür, teşekkürdür.
Zamansız, nedensiz, olanaksız,
Onca olan bitene rağmen,
Beslenen küçücük çocuktur.

Umut kaybettiklerin için,
Hala dökebildiğin gözyaşıdır,
Ayazda sövebilmektir rüzgara...

Umut, kararlı kılar insanı,
İşte bu yüzden inançtır,
Bu inanç yürütür,
Koşturur ve ulaştırır menzile.