Kadın zaten başlı başına emekçidir de; çoktur doğduğum topraklarda, çoktur yaşadığım coğrafyada...
Bin dokuz yüzlü yıllar, sene 49...
Yer; İzmir'in Bayındır ilçesinin, Burgaz Köyü'nün dağı ya da tepesi, ne fark eder? Yol yok, iz yok, insan yok etrafta.Sabah saatleri...
Rahmetli Çakır Ayşeki, anneannem olur kendileri. Çalı çırpı topluyor dağdan. Karnı burnunda hamile…
Kendi ne bilsin?Doğum yakın diyor eşraf; büyükler özellikle, eş, dost, ezcümle. Sırtında, kocaman bir çalı demeti yapmış.Anam daha yaşını doldurmamış; göğsüne sıkı sıkıya bağlanmış, itinayla sarmalanmış...
Yerinden ve anasının kokusundan memnun, gülen çehresiyle; çakma değil, hakiki anasının kucağında...
Heyyyy gidi, Çakır Ayşe heyyy!
Her dem çakır gözleriyle gülen, dostluğu ve dürüstlüğüyle etrafına güven veren, yıkılmaz koca dağ! 21 yıl önce yıkıldı da, anılarını anlatıyorum şimdi...
Buyurun dostlar! Çok vardır coğrafyamızda ama bizzat yaşanmışlığıyla, Çakır Ayşe’nin kendi ifadeleriyle bir emekçi kadın hikâyesi:
"Sancım geldi oğul! Hem de çok... Biraz da suyum, sööölemesi ayıp... ‘Hah’ dedim, geliyoo evlat... Dayına hamileyim o zamanlaaa... Hem de biliyom; söööölüyo eş, dost, eşraf, son zamanlaaaa...
Şimdiki gibi bakım mı vaaaa hem? Köy yerinde nooocek! Netsem, neylesemgari… Kimseleee de yok etrafta... Bağırdım bağırdım duyan yok... Baktım ooocek gibi değil...Teperlendim teperlendim, doğurdum dayını...
Oooodakidaşlaaalan da; vuru vura, göbek bağımı kestim, iyi mi? Çalıyı çırpıyı, yakıcaa bıraktım gari... Neyleyem! Ananı, doğan dayını gucakladım, eve geeedim..."
"Teperlendim teperlendim, doğurdum dayını..."
Bu nasıl bir ifade, anneanne? Bu nasıl bir yaşam? Bu nasıl bir yokluk, nasıl bir çaresizlik?
O halde bile; "Çalıyı çırpıyı, yakıcaa bıraktım gari. Neyleyem!" diyen; nasıl bir yoksunluk, nasıl bir yaşanmışlık?
Nasıl bir yaşama tutunma; en sana ait yerinden, nasıl tırnaklarını geçirme hayata?
*****
Emekçi mi? Kadın mı? Kadın zaten, başlı başına emekçidir de; çoktur doğduğum topraklarda, çoktur yaşadığım coğrafyada...
Yaşamış, yaşayan, yaşayacak; doğmamış, ana karnında, doğacak, kadın olacakki; zordur bu coğrafyada, kadın olmak...
Biliyorum ve biliyoruz ki; sadece 1 gün değil bu anma, değer verme, hatırlama, hatırlatma…
Hayatımın her gününde, ne kadar yaşam biçildiyse üstüme; her zaman ve daima, tüm emekçi kadınlara, Usta’nın da dediği gibi: “Bizim kadınlarımıza”, minnet ve saygıyla…
