Her güçlü kadının arkasında onu sevgiyle büyüten ve arkasında duran annesi vardır.

Tam olarak böyle. Anne sevgisiyle yoğurulmuş kadınların büyük çoğunluğu güçlü ve kendine değer veren kadınlar. Çünkü gerçek sevgiyi alarak büyüyoruz. Aradığımızı ve hayatımıza aldığımız herkesin bizi bu şekilde sevmesini bekliyoruz. 

Öğretmen bir annenin kızıyım ben. Binlerce çocuk büyüttü annem. Emek emek işledi. Dertleriyle dertlendi, sevinçleriyle mutlu oldu. Elinden tutmasa belki yok olup gidecek hayatlara ışık oldu.  Hep biraz kıskandım öğrencilerini. Ne kadar komik, zaten benim annem, hep yanımda ama insan çocukken öyle düşünemiyor. Öğretmen çocukları anlatmak istediğimi bilir. Yeri gelir öğrencin evinden, kendinden daha önemli olur. Çünkü öğretmen olmak bunu gerektirir. Kendinden önce gelir tüm geleceği sana bağlı olan minik öğrencilerin. 

Bu yüzden annemi özleyerek geçti çocukluğum. Kendimi bildim bileli annem çalıştı, ben okula gittim. Sonra büyüdüm işe gittim. Anahtarım yanımda olsa bile hep kapıyı çalarım hala annem kapıyı açsın diye. Çalışan annelerin en büyük kalp yarasıdır çocuğunun büyüdüğü anları kaçırmak. Çalışan annelerin çocuklarının da en büyük özlemidir eve gelince kapıyı annenin açması. 

Benim en yakın arkadaşım annem. Yol arkadaşım.  Şansım. Aldığım kararların yanlış olduğunu düşünse bile hep yanımda oldu, olacak. İyisiyle kötüsüyle herhangi bir şey saklamadığım bir ilişkimiz var. Gerçi saklamak istesem bile gözümden anlar. Çünkü anneler bilir. Seneler sonra evden ayrılınca öyle zor alıştık ki ayrı evlerde olmaya. Elbette ergen dönemleri bizde sarsıntılı geçirdik ama günün sonunda hep birbirimizi daha çok sevdik.

Benim hayatımdaki en büyük şansım annem. Annem olmasaydı bugün sahip olduğum hiçbir şeye sahip olamazdım. Maddi, manevi bana hep çok güzel bir hayat verdi. İyi bir insan olmanın erdemini, başkalarının kalbini kırmamanın önemini, kimsenin yoluna taş olmamayı öğretti. Kimseye muhtaç olmadan, eyvallah demeden yaşamayı öğretti. 

Ne olduysam ne olabildiysem onun varlığı sayesinde. Bin kere gelsem dünyaya, bininde de aynı anneye, aileye sahip olmak isterdim. 
Her geçen gün her hareketimde daha çok ona benziyorum. Yemeği karıştırmamdan tutun kurduğum cümlelere, olaylara bakış açıma kadar.  Ya da gün içinde canım sıkıldığında, kalbim kırıldığında ilk onu arıyorum.  Çünkü onun sesi alır içimdeki acıyı ancak.. Bu hayatta annem dışında herkes, her şey, her durum değişebilir. Ama o değişemez. Onun yerinin, sevgisinin karşılığını alabilecek herhangi bir şey yok bu hayatta. 

Bir gün anne olursam onun kadar iyi bir anne olabilir miyim bilmiyorum. Ne kadar iyi bir evlat oldum onu da bilmiyorum. Ama onun kızı olduğum için her gün şükrediyorum. Ayağına taş değmesin annem, iyi ki doğmuşsun, iyi ki annemiz olmuşsun. Mutfak sohbetlerimiz, pazar atışmalarımız, aynı anda birbirimizi düşünüp aramalarımız, sadece ikimizin bildiği küçük sırlarımız hiç bitmesin. 
Seni seviyorum.