Türküler... Türkülerimiz…Bu coğrafyada ortak değerdir!
“Nerde bir türkü söyleyen…
Görürsen korkma yanına otur.
Çünkü kötü insanların…
Türküleri yoktur!’’
Dememiş miydi “Bozkırın Tezenesi’’
Bozlak Ozanı Neşet Ertaş!..
Burcu burcu Anadolu’dur ..
Türküler... Türkülerimiz…
***
Türküler... Türkülerimiz…
Sessizlikleri bile..
Irmaklara... Göllere... Denizlere...
Ulaştırmaz mı?
Yağmur yürekli insanları..
Yaşamı... Renklerini...
Gurbet... Hasret... Sevda... Sevdalıyı...
Vefayı... Vefasızlığı…
Hüznü... Elemi... Kederi... Yeisi...
Acıyı... Derdi... Dertliyi...
Düşleri... Gözyaşlarını...
Kınalı kekliği… Turnayı... Bülbülü...
Gülü... Karanfili... Madımak'ı...
Anlatmaz mı?
***
Türküler... Türkülerimiz…
Her biri kısa öyküdür!
Kimi beyaz... Kimi mavi!..
“İnsanların türküleri kendilerinden güzel/
kendilerinden umutlu/
kendilerinden kederli/
daha uzun ömürlü kendilerinden/
sevdim insanlardan çok türkülerini/
insansız yaşayabildim/
türküsüz hiçbir zaman...”
yazdığında Nazım Baba,
türküleri yaşamamış mıydı?.
***
Türkü radyolarını kapatanlar!
Gönül sesimizdir türküler…
Yüreğimizin dilidir onlar.
Başımızın sevda yelidir!..
Bedri Rahmi dizelerindeki…
“Ah bu türküler türkülerimiz
“Ana südü” gibi candan
“Ana südü” gibi temiz
Türkülerde tüter dağ dağ,
Yayla yayla…
Köyümüz, köylümüz,
Memleketimizdir!
Türküler susmaz…
Türküler kapatılamaz!..
