İzmir Büyükşehir Belediyesi’nin Türkiye’de ilk kez kurduğu Köy Tiyatroları, sanatın dönüştürücü gücünü kırsal yaşamla buluşturdu. Ulamış’tan Ödemiş’e, Ürkmez’den Konaklı’ya kadar uzanan proje; köylerde yaşayan orta yaş ve üzeri yurttaşların, özellikle kadınların hayatına bambaşka bir pencere açtı.
Kadınların kahve önünden geçmeye çekindiği yerlerde şimdi tiyatro sahnesi kuruldu. Tarlada çapayla güne başlayanlar, akşam provada replik ezberliyor. Hayvanlarını besleyip oyun turnelerine koşanlar, bastonuyla sahnede alkış toplayanlar, tiyatronun hayatlarına kattığı değişimi anlatıyor.
Ulamış Köy Tiyatrosu’ndan 76 yaşındaki Ayşe Duruk, tiyatroya önce tereddütle yaklaşsa da şimdi sahneden inmiyor. “Ben yapamam demiştim. Hoca bana rol verdi. Şimdi elimde bastonumla tiyatrodayım” diyen Duruk, üç kuşak sahneye çıkan ailesiyle birlikte televizyona ve turnelere de katıldığını söyledi. “Kahvenin önünden geçemezdik, şimdi oyun oynar olduk” diyen Duruk, tiyatronun özgüven kazandırdığını vurguladı.
Pazarcılık ve hayvancılık yapan 49 yaşındaki Aslı Esenli, çocukluk hayalini Köy Tiyatrosu sayesinde gerçekleştirdi. Provalar öncesinde hayvanlarını besleyip, akşam süt kaynatıp peynir yapan Esenli, “İlk sahneye çıkmam çok gurur vericiydi. Önceden kahvenin önünden geçemeyen kadınlar artık tiyatro yapıyor. Hedefimiz Avrupa” dedi.
Ödemişli 60 yaşındaki çiftçi Fatma Gider de köydeki sosyal kuralları tiyatro ile kıranlardan. “Kadınların tiyatro yapması ayıplanıyordu ama iyi ki gitmişim. Yorulsam da tiyatro günü işlerimi bırakıyorum. Bizim için terapi oldu” diye konuştu.
Ürkmez Kadın Tiyatrosu oyuncularından Gülay Erdoğan, 2021’de yakalandığı kanseri tiyatro ile birlikte yendiğini söyledi. “Yoğun bakımdan çıkıp dördüncü ayda tiyatroya döndüm. Tiyatro beni iyileştirdi. Dr. Cemil Tugay hem başkanımız hem ikinci doktorum oldu” diyen Erdoğan, sahneye her gün coşkuyla çıktığını anlattı.
Ekibin tek erkek oyuncusu 81 yaşındaki Tezcan Alkurt, “Kadınların arasına ne işin var?” diyenlere aldırmadan tiyatroya devam ediyor. Cilt kanserine yakalanan Alkurt, “Sahne bana ilaç gibi geldi. Tiyatro benim tedavim oldu” diyerek destek verenlere teşekkür etti.
86 yaşındaki Müjgan Hasdemir, 11 yıldır sahnede. “Sabahları hasta gibi kalkardım, şimdi tiyatro için koşuyorum” diyen Hasdemir, tiyatro sayesinde hayata bağlandığını ve torunlarının gururla kendisinden bahsettiğini ifade etti.
Projenin genel sanat koordinatörü Vedat Murat Güzel, 3 yılda 200’e yakın gösteriyle 24 bin kişiye ulaşıldığını belirtti. “Kadınların ve yaşlıların doğal haliyle kendi hikâyelerini sahneye taşımasına destek olduk. Köy tiyatrosu sadece bir sahne değil, iyileştirici bir alana dönüştü” dedi.
Köy kahvelerinden sahnelere uzanan bu tiyatro serüveni, kırsalın içinden çıkan güçlü bir sanat manifestosu olarak hem toplumu dönüştürüyor hem de her yaştan insana umut aşılıyor.
