Kimler geldi, kimler geçti Koca Çınar Altay’dan… Belki Mustafa Denizli gibi efsaneye yetişemedik, ama İmparator Orhan’ı, Tahir’i , Kaleci Şanver’i, Kara Tren Ramazan’ı izleme şansına sahip olduk. Acısına, sevincine, başarısına tanıklık ettik. Nafiz Zorlu, Mehmet Erdoğan gibi efsane başkanları tanıdık, Ahmet Taşpınar ve Niyazi Konuşmaz gibi ‘Adamlar’ın elini sıktık. Fakat gün oldu, devran döndü… O Koca Çınar kişisel çekişmelerle 3.Lig’e kadar düştü. Başına gelmeyen kalmadı. Bu kadar olumsuzluklar içinde siyah beyazlı kulüpte yakılan bir meşale, kabusu bir anda rüyaya çevirdi. İnançla, inatla savaşılan bir sezon Altay’ı 2.Lig eşiğine kadar getirdi. O kıvılcım ki sadece Altay’ı değil, başarıya aç İzmir’i de kenetledi. Renkler bir oldu, Antalya’ya finale aktı. Durur muyum? Bir sezonda belki tek maçını izledim Altay’ın… Ama ben İzmirli değil miyim kardeşim? Tabii ki orada olmalıydık. Bu tarihi ana Antalya Stadı’nda şahit olduk. Tribünlerdeki muhteşem manzara görülmeye değerdi. Siyah beyazlıların mücadelesi de öyle. Belki Altay’ın 14 maçlık serisinden de zor oldu final. Rakip Kocaelispor, fasa fiso değil… Her şeye rağmen beklediğimiz, özlediğimiz şampiyonluk geldi. Altay tekrar 2.Lig’e döndü. Bu Koca Çınar İzmir’in diğer köklü takımları gibi Süper Lig’i hak ediyor. İnşallah basamakları hızla tırmanıp o eski güçlü günlerine dönecek. Bu dönüm noktasının ilkiydi… Devamı gelecek. Tebrikler Altay…