Hedef, çok yüksek bir kulenin tepesine çıkmakmış.
Bir sürü kurbağa da arkadaşlarını seyretmek için toplanmışlar.
Ve yarış başlamış...
Seyircilerden hiçbiri kulenin tepesine çıkılabileceğine inanmıyormuş.
Sadece şu sesler duyulabiliyormuş:
“Zavallılar... Hiçbir zaman başaramayacaklar...”
***
Derken yarışma başlamış.
Yarışmaya başlayan kurbağalar,
Kulenin tepesine ulaşamak için,
Var güçleriyle çabalıyorlarmış.
Bir süre sonra, başaramayanlar,
Teker teker bırakmaya başlamışlar.
İçlerinden sadece bir tanesi,
İnatla ve yılmadan kuleye tırmanmaya çalışıyormuş.
***
Seyirciler aynı şekilde bağırıyorlarmış.
“Zavallılar... Hiçbir zaman başaramayacaklar...”
Sonunda bir tanesi hariç,
Diğer kurbağaların hepsinin
Ümitleri kırılmış ve bırakmışlar.
Ama kalan son kurbağa,
Büyük bir gayret ile mücadele ederek,
Kulenin tepesine çıkmayı başarmış.
Diğerleri hayret içinde,
Nasıl başardığını öğrenmek istemişler.
İçlerinden biri ona yaklaşmış,
Ürkek sesle sormuş:
“Bu işi nasıl başardın?”
***
O anda farkına varmışlar ki,
Kuleye çıkan kurbağanın kulakları duymuyormuş.
Yani sağırmış.
O yüzden de,
Seyirci kurbağaların,
Olumsuz hiç bir sözünü duymamış...
***
Buradan çıkan sonuç:
Sağır olun başarırsınız,
Ye da kulağınızın üstüne yatarsanız,
Her zaman başarılı olursunuz değil elbette...
***
Buradan çıkan sonuç,
Çıktığınız yol ne kadar zor,
Ne kadar olumsuzlukla dolu olursa olsun,
Olumsuz düşünenleri duymayın...
Çünkü onlar sadece geleceğinizi değil,
Onlar kalbinizdeki umutları da çalarlar...
***
Umudunuzu kaybetmişseniz,
İşte o zaman yaşarken ölmüşsünüz demektir.
Umut edin, umutla yaşayın öyleyse...
