1971 yılında dünyaya gelen Ali Ekber Bulut, gelişimsel farklılıkları nedeniyle yaşıtlarından geride kaldı. Yürümeyi 7 yaşında, konuşmayı ise çok daha geç öğrenen Ali Ekber için ailesi yıllarca çare aradı. Özellikle annesi Meryem Bulut, oğlunu hiçbir zaman yalnız bırakmadı. Ankara’dan İstanbul’a, İzmir’in farklı ilçelerinden sayısız kuruma başvuran anne Bulut, 20 yıl boyunca uygun bir eğitim kurumu bulabilmek için mücadele etti.
Bu zorlu süreçte kendi sağlığını da kaybeden anne, romatoid artrit teşhisiyle yıllarca tedavi gördü. Ancak tedavi sürecinde dahi oğlunun eğitimi için çaba harcamaktan vazgeçmedi. “20 yıl yer aradım, kabul edilmedi. Ama yılmadım, mücadele ettim” sözleri, bu kararlılığın en güçlü ifadesi oldu.
Engelsiz köyde yeni bir başlangıç
Meryem Bulut’un bitmeyen çabaları sonunda karşılığını buldu. Konak Belediyesi ile Zihinsel Özürlüleri Yetiştirme ve Koruma Vakfı iş birliğinde kurulan Konak Engelsiz Yaşam Köyü, Ali Ekber’in hayatında bir dönüm noktası oldu. Köyün ilk öğrencilerinden biri olan Ali Ekber, yaşı ilerlemiş olmasına rağmen burada yeniden doğmuş gibiydi.
Atölyelerdeki çalışmalara katıldı, bireysel eğitimlerde önemli ilerlemeler kaydetti. Konuşma becerisi gelişti, kendisini daha iyi ifade etmeye başladı. Annesi, oğlunun her geçen gün daha neşeli olduğunu ve hayata umutla baktığını dile getirdi.
“Burada mutlu, biz de mutluyuz”
Meryem Bulut, oğlunun gelişimi karşısında duyduğu mutluluğu şu sözlerle ifade etti:
“Sabah getiriyorum, bireysel çalışması varsa yapıyor, yoksa atölyelere katılıyor. Öğretmenleri yeteneğine göre çalıştırıyor. Buraya geldiğinden beri konuşması, kendini anlatabilmesi çok gelişti. Evde de burada öğrendiklerini yapmaya çalışıyor. O mutlu oldukça biz de mutlu oluyoruz. Çocuğumun yüzü güldükçe içimiz rahatlıyor.”
