Hazırlayan/ Saadet ERCİYAS

İzmir basını 4 Temmuz 2020 Cumartesi günü, çok değerli bir meslek büyüğünü yitirdi. 96 yaşında yaşama veda eden Haluk Cansın çevresine ve meslektaşlarına hem iş hem de aile yaşamıyla örnek olmuş İzmir'in saygın gazetecilerinden birisiydi. Bir dönem birlikte çalıştığı meslektaşları, veda günü sıcağa ve ilerlemiş yaşlarına karşın, son yolculuğunda yalnız bırakmadılar arkadaşlarını.

Kızı Nazlı Ege Üniversitesi Basın Yayın Yüksek Okulu'nda sınıf arkadaşımdı. Ona "Haluk Amca" diye sesleniyordum. Yeni Asır Gazetesi'nde staj yapmama ve gazetecilik pratiğiyle tanışmama Haluk Amca vesile oldu. Onunla 30 yılı aşkın süredir hep diyalog içinde olduk. Kimi zaman internet üzerinden haberleştik, kimi zaman telefonla görüştük. Çoğu kez zarif mesajlarıyla güç verdi, deneyimleri ve önerileriyle yolumuzu aydınlattı. Kendisiyle yaptığım "İzmirlilerin açık kürsüsü: Rekor" (2005) ve "Bir gazetecinin unutmaya kıyamadıkları" (2008) başlıklı söyleşiler haber sitemiz www.kentyasam.com'da yayınlandı.

Haluk Amca ile 2005 yılındaki söyleşimizin ana teması; internette 1990'lı yıllarda "İzmirliler için açık kürsü" sloganıyla yayınlamaya başladığı "Rekor" adlı haber sitesiydi. Haluk Amca çoğumuzun internetle yeni tanıştığımız bir dönemde www.rekor.com alan adlı web sitesiyle kendisine yeni bir yol açmıştı bile. Rekor sitesinde deneyimlerini ve görüşlerini paylaşıyordu. Emekli olmasına karşın neler yaptığını soranlara, "Kendi gazetem var, onunla ilgileniyorum" karşılığını veriyordu. Çünkü Rekor da, onun yayın organıydı.

Web sitesi adını 1945 yılından başlayarak Güzelyalı ve Göztepe semtinde tek nüsha olarak yayımladığı belki de Türkiye'nin haftalık ilk semt gazetesinden alıyordu. Kızı Nazlı'nın kendisini bilgisayarla tanıştırıp haberciliğini bir web sitesinde yapma fikri aklına yatınca Rekor sayısal ortama taşınmış ve İzmirliler'in açık kürsüsü olarak yeniden yaşam bulmuştu.

Onüç yaşında annesine ait Remington marka, yeşil renkli daktiloyla başladığı yazın yaşamını bir Macintosh bilgisayarla sürdüren Haluk Amca bu tiryakiliğine eşi Güney Hanım'ı da ortak etmişti. Evlatlarının biri Amerika'da, diğeri Kanada'da yaşayan Haluk Amca, İngilizceyi iyi konuşuyor olmalarının avantajıyla da internet üzerinden haberleşmede kısa zamanda uzun mesafe kat etmişti.

İnternet, kağıt gazeteciliğini silip süpürecek

Haluk Amca ile söyleşmek için 2008 yılında gittiğimde elimde Yapı Kredi Yayınları'nca yayımlanan "Unutmaya Kıyamadıklarım" kitabı da vardı. Bir gün emekli olursa kitap yazmayı hayal ettiğini belirtmiş, "Unutmaya Kıyamadıklarım" adlı kitabında mesleki deneyimlerini, yaşadıklarını, İzmir basınının bir döneme damgasını vuran yerel medyasını, yönetici ve çalışan ilişkilerini ele almıştı. Bir dönemin tanıklığı niteliğindeki kitabın dağıtımının sağlık sorunları olduğu bir döneme denk geldiğini ve ne yazık ki kolay bulunamadığını söylemişti üzülerek.

Keyifli ve uzun bir söyleşi gerçekleştirmiştik kendisiyle yine. Değerli meslek büyüğümüz, internet yayıncılığına ilişkin görüşlerini paylaşırken, "İnternet mecrası, inanıyorum ki gazeteciliğin geleceğiyle iç içe hal aldı bugünden. Ve yarının gazeteleri ile yarının internet mecrası arasında bir yarış söz konusuysa, şimdiden bu yarışın favorisi internet mecrasıdır. Türkiye'de bile bu ilgi görülmeye başladı" demişti.

Dünyada internet mecrasının ne kadar sık kullanılmaya başladığını ve hatta dünyaca ünlü büyük gazetelerin bile interneti ön plana aldığını anlatmıştı Haluk Amca. "Bu müesseselerin internet yoluyla elde ettiği reklam geliri, gazete olarak elde ettikleri gelirlerle yarışmaya başladı bugünden. Aynı şeyi Türkiye'de de görüyoruz. Türkiye'de bugün internet sitesi olmayan gazete kalmadı gibi bir şey" demişti. "Gidiş o gidiş ki, belki bizim çağımızda değil ama daha sonraki yıllarda internet, kağıt gazeteciliğini silip süpürecek gibi görünüyor" diye eklemişti.

Yaşamım boyunca paylaştığı deneyimleriyle, yaşantısıyla unutmaya kıyamayacağım değerli meslek büyüğüm Haluk Cansın'a rahmet diliyorum. Öngörülerinin, paylaştığı birikim ve deneyimlerinin hem bizlere hem genç meslektaşlarımıza yol göstermesini umuyorum.