Hayvanları sevmeyen insanları anlamıyorum bu hayatta. Evet korkabilirsin, küçükken veya daha sonra bir travma yaşamış olabilirsin. Yaklaşamıyor olabilirsin. Ama sevmemek garip değil mi? Belki bana göre. Fakat sevmediği için zarar vermek mi? Kesinlikle insanlık dışı bir davranış.
Çevrenizde gözlemleyin, hayvan sevmeyenlerin, derler ya, içlerindeki fesatlık yüzlerine vurmuştur. Kendilerinden başka insanda sevemez onlar.
Sadece insan sevmeyenleri de belki anlayabilirim. Bir dönem seviyorsundur. Sonra zarar görmüşsündür. Daha sonradan sevemezsin. Görmek istersin ya da istemezsin. Zaman içinde sana kalmış bir şey. Anlarım. Ama durduk yere hiçbir şey ortada yokken bir hayvanı sevmemek normal gelmiyor bana...
Hatta birine kızdığı zaman birisi yanınızda ağız dolusu “Hayvan” der ya birileri. Yazıktır demeyin hayvana hakaret etmeyin derim. Çünkü insanın insana yaptığını hayvan yapamaz... İnsan egosuna ve çıkarına göre plan kurar. Zamanını bekler. Ortamı ayarlar ve uygular. Hayvan ile karşılaştırılamayacak kadar daha zararlıdır ve tehlikelidir. Hayvanın canını yakarsanız, ancak o zaman, o da kendini korumak amaçlı savunur kendisini. Ya da kaçar uzaklaşır sizden. Onun dışında ne menfaat hesabı yapacak? Bir kap yemek ve su yeter de artar bile...
Bazı kişilere de denk gelirim, övünerek derler “ben çok yardım severim” diye. İhtiyacı olan insanlara eğer yapmışlar ise(!) yaptıkları iyilikleri anlatmayı pek severler. Abartılı davranışlar ile hayvanlara yemek verirler. Belki gerçekten iyi niyetlidirler de. Ama yine de bakarım o insana, acaba sadece insanları çevresinde tutmak, onları etkilemek, çevreden takdir görmek için mi, ya da sırf egosunu tatmin etmek için mi, bu şekilde konuşuyor, davranıyor.
Bir de sessiz sedasız (çünkü ettikleri yardımı zaten söylemezler, bilemeyiz) hem insanlara hem de hayvanlara karşılıksız sevgi vermeye çalışan kişileri görürüm.
Bana göre karşılık beklemeden hem insana hem de hayvanlara yapılan yardım en makbulüdür. Diğeri sadece çevreye gösteriştir.
Kış kapıda, yaklaşıyor. Hem ihtiyaç sahibi insanlara hem de hayvanlara yardım edelim. Ama çevreye bağıra çağıra gözlere sokarak egonuzu tatmin etmek için değil. Sessiz sedasız, içinizde yaptığınız iyiliğin mutluluğunu yaşayarak...
Yazan: Serap Bayezıt