'Ölmeden iyi insanlar'da güldüşün anılar

Güldüşün sözcüğü ne güzel. Gülmeye ve düşünmeye yakışan sıcacık bir sözcük. Bir olayın bütünlük gösteren küçük parçası, öykümsü niteliği, kısa anlatısı olduğuna göre, dilimize de yakışır.
İnsanın yüzünde, gözlerinde, dudaklarında gülümseme yaratacak sözler etmek beceri ister. Hem gülümsetmek, hem düşündürmek, özenli dille bunu çevresine yansıtmak ustalık işidir.
Öylesine olaylar yaşıyor, anlar içinde öylesine sözler ediyor ya da duyuyoruz ki, bunların çoğunu anlatamadan, paylaşamadan unutuyoruz çoğu kez. Oysa bu sözleri, anıları, anlatıları, anekdot diye bildiğimiz güldürücü öykücükleri unutmayan, bir yerlere yazıyla iliştiren insanlar da var.
İşte onlardan birisi de eğitimci, gazeteci, yazar, yayıncı, editör, sunucu Yunus Bekir Yurdakul. Bunca işin üstesinden gelen Yurdakul, dil konusunda, Türkçenin doğru kullanılması, yazılması ve konuşulması bağlamında özenlidir, titizdir.
Bekir’le TRT’de çalıştığım yıllardan tanışırız, görüşürüz, güzel zamanları paylaşırız. Ünlem Dergisi’nin kuruluşunda bulunduk. 16 yıldır süren Dumansızlar Topluluğu'nun yönlendiricisidir. Vefa İstasyonu’nun dokuz emekçisiyle birlikte bir şeyler yapmaya çalışırız.
Çocuklar için yayımladığı kitaplarının yanında dil yazılarını, derlemelerini de çeşitli kitaplarda topladı Yurdakul. Bu kez “Ölmeden İyi İnsanlar”la (*) çıkageldi. (Sanat İnsanlarından Güldüşün Anılar) alt başlığıyla hazırladığı yapıtta “gülümsetirken düşündüren sanat insanlarının, basın emekçilerinin dünyalarında kimi arayışlar, gezinmeler barındıran” metinlerle.
Kitabın girişinde anısı güzel şair Metin Demirtaş’ın “Bir Anı Edinin” şiirindeki şu dizeleri anmadan geçmek olmaz: “Yaşarken bir anı edinin birbirinize ilişkin. / Gereksinim duyuluyor böyle günlerde: /Erken gidenin toprağına serpmek için.”
Gülten Akın bizi sanki “Anılar, küllü karanlık / arsız çocukları sokağın / unutmak istesek de / peşimizden geliyor” dizeleriyle anılar köyüne çıkarıyor.
Kitabın öykücüklerinde baş sırayı birçoğuna tanık olduğum, söze ince gülümsemeler katan şair Ahmet Günbaş yer alıyor.
Uzun bir çalışma, derleme sürecinin ardından çıkan kitapta A. Zeki Muslu, Avram Ventura, Erdoğan Aytekin, Eşref Karadağ, Fergun Özelli, Fikret Alan, Güngör Tekçe, Halim Yazıcı, Hidayet Karakuş, Hüseyin Yurttaş, M. Korkmaz Dinçer, M. Sadık Kırımlı, Mavisel Yener, Mevlüt Kaplan, Muzaffer İzgü, Nuran Hariri, Onur Şenli, Özdemir Nutku, Şadan Gökovalı, Tahsin Şimşek, Talat Avcı, Tuğrul Keskin, Zeki Büyüktanır gibi büyük bölümü İzmir’de yaşayan tanıdık yazın ve sanat dostlarından “güldüşün anıları” ilgiyle okuyorum.
Ahmet Rasim, Ahmet Haşim, Ahmet Oktay, Ahmet Kutsi Tecer, Arif Damar, Asım Bezirci, Aşık Veysel, Behçet Necatigil, Dinçer Sezgin, Erdoğan Çokduru, Halikarnas Balıkçısı, Musa Baran, Nahit Ulvi, Necati Cumalı, Özcan Yalım, Özdemir Asaf,Özer Öztep, Şükran Kurdakul, Tarık Dursun K gibi yitirdiğimiz yazın emekçilerinden de gülümseten, düşündüren öykücükleri duygularla okuyoruz.
Ben inanıyorum ki Bekir’in defterine biriktirdiği daha nice öykücükler, güldüşün anılar vardır. Bunlar da kitaplaşır bir gün diye düşünüyorum. Çünkü “onlar da ölmeden iyi insanlar” içinde yerlerini almalılar.
Emeğine sağlık sevgili Bekir Yurdakul, bu gergin, sıkıntılı günlerde yüzümüzde gülümsemeler çoğaltıyorsun.

(*) Ölmeden İyi İnsanlar, Hazırlayan Y.Bekir Yurdakul, Yitik Ülke Yayınları, 256 Sayfa.