Kiminin kuş tüyü koltukları vardı.
Kimi kendini dünyanın hakimi sanıyordu.
Şimdi 2-3 mekrekare toprağa sarıldılar
***
Hep gördüler,
Biz de gördük,
Bizden sonrakiler de görecekler.
İnsanlık sürdükçe de görünecek.
***
Kimi zaman eliniz,
Kağıt kaleme gitmez.
Kimi zaman gitse de,
Biraz beklemek istersiniz.
***
Öyle zamanlarda,
Sevdiğim bir kızılderili hikayesi gelir aklıma.
Cheroke kabilesinin yaşlılarından biri,
Torunlarına eğitim veriyordu.
Onlara dedi ki:
İçimde bir savaş var.
Korkunç bir savaş.
İki kurt arasında.
Bu kurtlardan birisi,
Korkuyu, öfkeyi, kıskançlığı,
Üzüntüyü, pişmanlığı, açgözlülüğü,
Kibri, kendine acımayı, suçluluğu,
Küskünlüğü, aşağılık duygusunu,
Yalanları, yapmacık gururu,
Üstünlük taslamayı ve egoyu temsil ediyor.
***
Diğeri ise,
Zevki, huzuru, sevgiyi,
Umudu paylaşmayı, cömertliği,
Dinginliği, alçakgönüllülüğü,
Nezaketi, yardımseverliliği, dostluğu,
Anlayışı, merhameti ve inancı temsil ediyor.
Aynı savaş sizin içinizde sürüyor.
Ve diğer tüm insanların içinde.
***
Çocuklar anlatılanları anlamak için,
Birkaç dakika düşündüler...
İçlerinden biri cesaretini toplayıp,
Büyükbabasına, “hangi kurt kazanacak?” diye sordu.
Yaşlı kızılderili kısaca cevapladı.
“En çok beslediğiniz...”
***
O yüzden çok şaşırmayın.
Sadakatle ihanet,
Vefayla hıyanet,
İyilikle kötülük,
Dostlukla düşmanlık kardeş gibidir.
İkisi de bize aittir,
Ve her daim içimizdedir.
Kimi zaman makam/mevki,
Kimi zaman para/şöhret uğruna,
İçimizde var olandan birini seçeriz...
***
Bence sen de kimseye kabahat bulma kardeşim.
Kıskançlığı, açgözlülüğü,
Kibri, yalanı, yapmacık gururu,
Üstünlük taslamayı ve egoyu da,
Bilerek, isteyerek sen besledin,
Şimdi bu kurt da nerden çıktı demeyesin...