“Kamusal alanın ruhu, kentli ruhunun dışavurumudur” diyordu sevgili dostum Emre Zeytinoğlu, “Sanatın Suç Ortaklıkları” adlı kitabında. Şu günlerde ulkemizin batısındaki bazı kentlerinin yolunun sanatla kesiştiğini görüyoruz. Elbette sevindirici bir olgu, ama Emre’nin sözünü ettiği “herşeyin bağlam olarak birbiriyle ilişki içinde olması” durumundan söz edilebilir mi, tartışmaya açık bir konu.

İstanbul’dayım… Kent, sanat tüketimi açısından yılın en yoğun günlerini yaşıyor. 16. İstanbul Bienali, 14. Contemporary İstanbul Sanat Fuarı (CI), Akaretler’deki ‘Artweeks’ ve Arter’in Dolapdere’deki yeni binasının açılışı aynı hafta içinde gerçekleşiyor. Kısacası, kent bir çağdaş sanat şöleni yaşıyor. Kentin tüm sanat merkezleri ve galerileri de bu şölene katılmaktan geri durmuyor.

İstanbul Modern’in geçici binasındaki “Sen Söyle” adlı Canan Tolon sergisi, İstanbul Bienali’nin sanat ve ekoloji ilişkisine odaklanan teması “Yedinci Kıta” ile paralelikler içeriyor. Çağdaş sanatımızın önde gelen isimlerinden biri olan Canan Tolon’un sergisinin yanısıra, Karaköy Kasa Galeri’de Cengiz Tekin ve Sedat Akdoğan’ın ortak üretimi “Bir Başka Evrenin İklimi”, Salt’da Nur Koçak’ın “Mutluluk Resimleri”, Piramit’de üç Ukraynalı sanatçının “Bilinçsizliğin Hafızası”, Beral Madra küratörlüğünde iki sergi, Artweeks@Akaretler’de “Düşünme İkonları:İmgeler ve Metinler” ve Evliyagil Dolapdere’de “Tek Bir Usta Seç- Doğa” benim yetişebildiklerim ve yetişmeye çalışacaklarım arasında... Daha onlarca galeride yüzlerce sanatçının eserleri sergileniyor,

Contemporary’nin ve Akbank Sanat’nn küratörü Hasan Bülent Kahraman’ın dediği gibi “Bugün ülkemizde üretilen sanatla dünya merkezlerinde üretilen sanat arasında, öz, nitelik, ifade bakımından bir fark yok” galiba. Tabi, bu saptamaya katılmam, çadaş sanatçılarımızın tüm yaptıklarını olumladığım anlamına gelmiyor. Neyse, bu başka bir yazının konusu… Bugün, kenlerimizin sanatla ilişkisi konumuz…

Örneğin, İstanbul’da kent merkezi sanatla böylesine yoğun bir ilişki içindeyken, kentin diğer bölgelerinde yaşayan insanların sanatla tanışmaları için neler yapılabilir, üzerinde düşünmeye değmez mi? En azından, kentin ana meydanı Taksim’de gençleri sanata özendirecek etkinlikler düzenlenemez mi? Tam da, dünyanın dört bir yanından gazetecilerin, sanat yazarlarının ve sanatçıların Bienali izlemek üzere İstanbul’da olduğu şu günlerde Taksim meydanının “TeknoFest” çerçevesinde ‘Dikey rüzgar tüneli’nde uçan insanlar etkinliğine tahsis edilmesi (sanırım, Ekrem İmamoğlu öncesi verilmiş bir karar bu) yakışık alıyor mu? Bienal, Contemporaray ve paralel etkinliklerin oluşturduğu sanat şöleninin kent kimliği açıından ne denli değerli olduğunun bilincindeki yöneticilerle, önümüzdeki yıllarda İstanbul’un dünya kentleri arasındaki konumu, prestiji farklılaşacakır, hiç kuşkum yok.

Bu hafta başında Eskişehir’de açılan Odunpazarı Modern Müze (OMM)’nin, zaten UNESCO’nun Dünya Kültür Mirası Geçici Listesi’nde olan Odunpazarı’nı dünyaya tanıtmaktaki katkısını kısa sürede göreceğiz. Müzenin kurucusu Eskişehirli Mimar Erol Tabanca’nın, başka kentlerimizin zenginlerine ve yerel yöneticilerine örnek oluşturmasını diliyorum. Eskişehir’i bir kültür-sanat kentine dönüştüren Büyükşehir Belediye Başkanı Yılmaz Büyükerşen olmasaydı, hiç kuşkum yok, Erol Tabanca bu müzeyi memleketinde değil, İstanbul’da açmayı düşünürdü. Vizyon sahibi bir başkanın bir kente kazandırabileceklerini görmek ve Odunpazarı Modern Müze’yi ziyaret etmek için Eskişehir’e yolunuzu düşürün derim. Ben öyle yapacağım. En kısa zamanda… Belki, Eskişehir Film Festivali’ne denk getiririm…

Kamusal alanda sanat deyince ilk akla gelen kentler İstanbul ve Eskişhir oluyor. Peki, ya İzmir? İzmir’in bir ‘Çağdaş Sanat Müzesi’ne, İstanbul, Ankara Adana, Antalya, Malatya’daki festivallerle farklı bir boyutta yaışacak bir film festivaline ihtiyacı yok mu? İzmir kimliğini, geleceğini yalnızca tarımsal ürünleri vitrine çıkardığı yerel festivallerle mi oluşturacak? Elbette, nitelkli işler de yapılıyor bazı ilçelerde. Onlardan ve 88 yaşındaki İzmir Enternasyonel Fuarı’ndan da önümüzdeki yazıda söz ederiz.