Aslan, öğlen sıcağında ağaç gölgesinde yatıyordu.
Her gün ava çıkar, böylece karnını doyururdu.
Bir süre sonra uzaktan çakal göründü.
Aslan çakalı görünce sinirleri bozuldu.
Hiç sevmiyordu bu çakalı
Miskin uyuşuk ve pısırıktı.
***
Çakal hızla aslanın yanına geldi ve durup sordu:
- Hey aslan! Ava çıkmıyor musun?
Aslan duymamış gibi davrandı.
Çakal sorusunu tekrarladı:
- Aslan, sana soruyorum, avlanmayacak mısın?
Aslan sinirlenmeye başlamıştı:
“Sana ne... Avlanacaksam da avlanmayacaksam da kendime. Seni ne ilgilendiriyor?” dedi.
Çakal sırıtarak,
- Olur mu öyle şey? Sen avlanınca ben de nasipleneceğim. Senin yiyemeyip de bıraktığın artıkları yiyerek karnımı doyuracağım...
***
Aslan, yüzsüzlük karşısında çileden çıkmıştı.
Pişkin çakal bir de yaptığı gurursuzluğu açıkça söylüyordu.
Kükreyerek, “Be tembel. Gelir beni avlanmaya ikna etmeye çalışana kadar sen git avlansana. Tanrı sana diş vermiş, pençe vermiş. Gir tavşan avla, kuş avla” dedi.
Çakal gülümsedi:
- Neden avlayacakmışım? Avlanırken çok yoruluyorum. Oysa senin avının artıklarını yerken hiç yorulmuyorum...
Aslan, duyduklarına inanamıyordu:
Çakala artık sadece acıma hissediyordu.
Tiksinen bir yüz ifadesiyle, “Asalak gibi yaşamak, yalan söylemek, iftira atmak, kumpas kurmak hiç onuruna dokunmuyor değil mi? Nasıl yaşıyorsun bu hâlde?” diye sordu.
Çakalın yüzsüzlüğü artmıştı:
- Karnım ve cebim doyduktan sonra bunların hiçbirisini düşünmem...
***
Aslan, bir anlık sinirle yerinden kalktı ve çakalı parçalayıp öldürdü.
Ölüsünü oracığa bırakıp gitti.
Döndükten sonra baktı ki, diğer çakallar az önce öldürdüğü çakalın leşini yiyorlar.
Hiddetle sordu:
“Kendi arkadaşınızı gömeceğinize yiyor musunuz? Arkadaşınızı ben öldürdüm. Neden intikamını almaya uğraşmıyorsunuz?” dedi.
Çakallar, sinir bozucu sesleriyle yanıtladılar:
- Bizim için önemli olan karnımızın ve cebimizin doymasıdır. Bu yüzden onu gömmeyiz ve yeriz. Bizim bugünlük yiyeceğimizi sen çıkardın. Neden düşman olalım ki sana?
***
Sözün özü:
Demek ki sadece midesini ve cebini düşünenler ancak çakal olabiliyor.
Çakal olunca da, kendi arkadaşını bile yemek normal davranış sayılıyor...
O yüzden, çakal olup, leş yiyip tok gezeceğine; aslan olup aç kal daha iyi...