İsmail Ragıp Geçmen
[caption id="attachment_98101" align="alignnone" width="656"]
İsmail Ragıp Geçmen[/caption]Zordur gidenin ardından yazmak, konuşmak.
Ne yazsan eksik, ne söylesen az.
Anlatamaz satırlar, sözcükler isyanı, hüznü ve acıyı.
Hep yarım kalır...
Yaşanamamış, tamamlanamamış ne kadar duygu varsa.
Boğazında düğümlenir, kalemin yazmaz, yazamaz...
Bugün yine eksiğiz, bugün yine yaralı.
Ne çok sevdalar gömdük toprağa, ne yiğit insanlar.
Ah be Gezgin,
Ah be İsmail.
Bak ikinci kitabının müjdecisi yazı dizin başladı gazetemizde.
Nasıl da emek verdin, ne de güzel hazırladın.
Su gibi kalemin, usta işi fotoğrafların...
Oya gibi işledin.
Dedin ki biraz mola, şu illetin hakkından geleyim.
Tüm heybetinle kahramanca yürüdün namussuzun üzerine, sonuna kadar yiğitçe mücadele ettin.
İnanmadık, inanamadık biz; yenildiğine, gittiğine, veda ettiğine...
Koca adamın bileğinin büküldüğüne...
Ah be Gezgin.
Gittiğin yerde huzur içinde ol kardeşim.
Yarım bıraktıkların emanetindir.
Ne sözünü bırakırız yerde, ne ideallerini.
Uğurlar olsun koca adam.
Uğurlar olsun İsmailim.
