Çarklar döndü emekçiler öldü

Haber / Yusuf Özgür BÜLBÜL

Yaklaşık 10 yıldır faaliyette olan İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Meclisi’nin Genel Koordinatörü olan Murat Çakır, daha önce DİSK’e bağlı sendikalarda eğitim-örgütlenme uzmanlığı görevlerinde bulundu. İş yerlerinde işçi sağlığı ve güvenliğine yönelik tedbirlerin 2020 yılında da alınmadığını ifade eden İSİG Genel Koordinatörü Murat Çakır, “2020’yi pandemi süreci dışında değerlendirirsek değişen bir şey yok. Yine işyerlerinde alınmayan önlemler yine denetimlerin ertelenmesi yine sendikal örgütlülük üzerindeki baskı. Sonuç olarak yaralanmalar, sakatlanmalar, hastalıklar ve iş cinayetleri. Covid-19 dışındaki iş cinayetlerini ele aldığımızda ölümler geçen yıl ile hemen hemen aynı. Tarım, inşaat, taşımacılık gibi güvencesiz çalışmanın yaygın ve sendikalaşma oranının düşük olduğu işkollarında en fazla ölüme rastlıyoruz. Diğer yandan maden, metal, enerji, tekstil, gıda gibi sanayi işkollarında yoğun yaralanmalar, uzuv kayıpları ve tabi ki ölümler görülüyor. Özetle bu tablo pandemiden dolayı geri planda kaldı ancak durum aynı. Diğer yandan Covid-19 sonucu işçiler içinde yaygın ölümler yaşandı. Şu an tespit edebildiğimiz 600 civarında işçi Covid-19 nedeniyle hayatını kaybetti, binlerce arkadaşımız hastalandı. Diğer yandan ailelerimiz, emekliler vd. düşününce resmi olarak açıklanan yaklaşık 15 bin ölümün büyük çoğunluğu işçi-emekçi. Bu yüzden de Covid-19 bir işçi sınıfı hastalığı haline gelmiştir diyoruz” diye konuştu.

On binlerce işçi Kovid-19

Korona virüsün tespiti ardından halk sağlığına yönelik yeterli tedbirlerin alınmamasını eleştiren İSİG Genel Koordinatörü Murat Çakır, işçi sınıfının bu süreçte salgınla yüz yüze kaldığını belirtti. Çok sayıda işçinin korona virüse yakalandığının altını çizen Çakır şöyle konuştu: “Türkiye’de ilk resmi vakanın 11 Mart’ta tespit edildiği açıklandı. Ancak halk sağlığı-işçi sağlığına dair köklü önlemler alınmadı. Maske-mesafe-hijyen olarak tabir edilen önlemlerin bireysel inisiyatif temelinde alınması gerektiği iktidar sözcüleri tarafından dile getirildi. Diğer yandan hastanelere, fabrikalara, bürolara, atölyelere, tarlalara, inşaatlara vb. gidip çalışmak zorundaydık. Üretim-hizmet, ulaşım, beslenme, barınma vb. yani çalışma süreçlerinde iç içe olan, çalışma saatleri artırılan, fabrikadan çıkarılmayan, iş tanımı dışında işler yüklenen ve hastalansak bile ‘kapalı devre’ çalıştırılan bizler, yani işçi sınıfı salgınla yüz yüze kaldık. Yine işçi eylemleri yasaklandı ve binlerce arkadaşımız işten çıkarıldı. Geride bıraktığımız dokuz ayda on binlerce işçi Covid-19 hastalığına yakalandı ve onlarca arkadaşımız hayatını kaybetti. Yani sağlık emekçileri merkezli bir işçi kırımıdır şu an yaşadığımız. “Çarklar dönüyor, işçiler ölüyor” sloganını tam da bu yüzden kullanıyoruz.”

“Sendikasız çalışmak ölüm demektir”

2021 yılı için İSİG’in önerilerini de anlatan Çakır şöyle devam etti: “Bizim birçok talebimiz var elbet ancak yıllar içinde işçi sağlığı ve iş güvenliğine dair üç ana talebimiz oluşmuştu ve güncel olarak hala geçerli. Bunlar: bir, ölen işçilerin yüzde 98’i sendika üyesi değildir. Yani sendikasız çalışmak ölüm demektir. İş cinayetlerinin önlenmesi, sağlıklı ve güvenli çalışmanın ön koşulu işçi katılımıdır. İşçiler ancak sendikalaşarak bunu sağlayabilir. Ülkemizde sendikaya üye olan işçiler işten atılıyor, sermaye işyerlerinde sendika istemiyor ya da istediği sendikayı getiriyor. Devlet daha ileri giderek sendikaların yapacağı basın açıklamalarını, toplantıları ve grevleri yani toplu pazarlık hakkını yasaklıyor. Bu noktada işyeri İSİG kurulları, çalışan temsilciliği ve genel olarak sendikal örgütlenme üzerindeki baskılar sona erdirilmelidir. Grev yasaklarına son verilmelidir. İki, işyerlerinde işçilere keyfi bir biçimde iş tanımı dışında işler yaptırılıyor. Çalışma saatleri günde 10-12 saate ulaşıyor, üç vardiya ikiye düşürülüyor. Mesai ücretleri, izin hakları vb. verilmiyor. Özellikle taşeron işçiler bu koşullarda çalışırken şimdi taşerona rahmet okutacak kiralık işçilik gibi kölelik uygulamaları getiriliyor. Özelde veya kamuda tüm güvencesiz çalıştırma uygulamalarına son verilmelidir. Üç, iş cinayetlerinin sorumlusu patronlar, bürokratlar ve siyasiler yargılanmıyor. Yargılananlar ise çoğunlukla günah keçisi haline getirilen iş güvenliği uzmanlarıdır. Yine mahkemeler iş cinayetlerini cezalandırmıyor, failleri '24 taksitli para cezası vererek serbest bırakıyor'. İş cinayetlerinin sorumlusu patronlar, bürokratlar ve siyasiler yargılanmalıdır.”